Pitigliano

De gemeente Pitigliano is al lange tijd opgenomen in de lijst van mooiste dorpen van Italië door de Associazione Nazionale Comuni Italiani (Nationale Vereniging van Italiaanse Gemeenten), vanwege het prachtige historische centrum en het erfgoed.
historisch en architecturaal.

Het presenteert zichzelf aan de reiziger in een sprookjesachtige omgeving, staand op de kam van een voorgebergte van suggestieve en wilde schoonheid, het bewijs van de beschavingen en culturen die elkaar hier in de loop van duizenden jaren hebben opgevolgd,
te beginnen met de prehistorische nederzettingen, waarvan de vondsten uit het Eneolithicum getuigen, dan verder naar de duidelijke Etruskische sporen, die te bewonderen zijn in de graven die in het gebied en in de stadsmuren zijn gevonden, en verder naar de Romeinen, wiens doortocht sporen heeft achtergelaten in de naam die verwijst naar de oude Gens Petilia, daarna was het de beurt aan de Middeleeuwen van de Aldobrandeschi, die ongeveer een half millennium lang de heersers van de Maremma waren, gevolgd door de Renaissance grandeur van de adellijke Romeinse Orsini familie, en, na een korte Sienese aanwezigheid, was het de beurt aan de Medici en hun erfgenamen Lorena.

Via de oude poort op Piazza Petruccioli betreden we het historische centrum. De eindeloze reeks steegjes, smalle straatjes, kleine trappen en overhangende uitzichten op de klif eronder maken het een unieke en betoverende plek. Loop vanaf Piazza Petruccioli langs het aquaduct naar links om bij de ingang van het Palazzo Orsini te komen, dat oorspronkelijk toebehoorde aan de graven Aldobrandeschi en in 1313 werd overgedragen aan de familie Orsini. Het doel van dit paleisfort was het verdedigen van de enige zijde van het dorp die in verbinding stond met de vlakte; aan de overige drie zijden wordt Pitigliano namelijk beschermd door de steile kliffen die boven de vallei uitsteken.

Palazzo Orsini werd praktisch verwoest tijdens de 16e-eeuwse renovatie door Antonio da Sangallo de Jongere. Binnen vinden we vandaag de dag het Archeologisch Museum, het Palazzo Orsini Museum, het Diocesaan Archief en de Bibliotheek. Ook interessant is de binnenplaats met de monumentale zeshoekige waterput versierd met bas-reliëfs waarop de wapens van Orsini staan afgebeeld.
Het mooie dorp, beroemd vanwege het Joodse getto, is de geschiedenis ingegaan als het ‘Kleine Jeruzalem’. De vestiging van de Joodse gemeenschap in Pitigliano vond waarschijnlijk plaats in de 16e eeuw onder de bescherming van de graven Orsini. Met de daaropvolgende overdracht van het graafschap aan het Groothertogdom Toscane van Cosimo II de’ Medici (1608) veranderde de situatie radicaal en begonnen de moeilijke jaren met de sluiting in het getto, discriminatie en marginalisatie die duurde tot 1765.
De Synagoge, gelegen in Vicolo Manin, opgericht in 1598, onderging enkele ingrepen na het midden van de 18e eeuw met de toevoeging van Rococo stucwerk en pas na de laatste renovatie in 1995 werd het
herontdekte de oude klassieke uitdrukking. Binnen kun je het heilige meubilair bezoeken met de Aron op de achterste muur en de Tevà in het midden. Bovendien hangen er talloze kroonluchters aan het plafond versierd met bijbelse inscripties of epigrafen van speciale gebeurtenissen. In het bovenste gedeelte, achter een ingelegde houten balustrade, is de vrouwengalerij, terwijl in het onderste gedeelte de rituele badruimte is en, uitgehouwen in de
rots, de koosjere slagerij, de oven voor ongezuurd brood, de koosjere wijnkelder en de stomerij. Om de Synagoge te bezoeken raden we je aan contact op te nemen met de gemeente Pitigliano, tel. 0564 616322 voor openingstijden en informatie.

Via Cave di Pitigliano

De Vie Cave, ook wel ‘sneden’ genoemd, zijn een nog weinig bekende creatie van de Etrusken.
Deze fascinerende wegen die in de tufstenen heuvels zijn uitgehouwen, zijn niet te vergelijken met andere beschavingen in de oude wereld. Er zijn talloze hypotheses gemaakt over hun werkelijke functie: kanalen om regenwater van de vlaktes naar de valleien te transporteren, eenvoudige communicatieroutes, strategische doorgangen tegen vijanden, ceremoniële paden enzovoort…
In het Archeologisch Park Città del Tufo leiden de Vie Cave di Sorano en Sovana de bezoeker naar de Etruskische necropolissen.
Wandelen in de ’tagliate’, tussen tufstenen muren van meer dan twintig meter hoog, is een emotie die onmogelijk te beschrijven is. Wandelen langs deze ‘Vie’, ondergedompeld in een suggestieve en ongerepte natuurlijke omgeving, stelt je in staat je onder te dompelen in een magische sfeer, in contact met de ondergrond en met een ‘andere’ dimensie. Hoewel de Etrusken door hun tijdgenoten vaak werden gezien als een immoreel volk, misschien gewoon omdat ze een andere cultuur hadden, waren het mannen die het beste wisten te halen uit het land dat voor hen lag. Ze hadden namelijk een groot vermogen om zich aan te passen aan de situaties en omgevingen waarin ze leefden. Als we bijvoorbeeld kijken naar de nederzetting Tarquinia, dan zien we dat de tombes heel anders waren dan die we hier in de Opper-Maremma vinden. Zo verschillend dat je zou denken dat ze door verschillende volkeren zijn gemaakt.
Hoe komt deze diversiteit? In het territorium van de Opper-Maremma is er een bijzonder element dat de Etrusken in hun hele leven vergezelde: tufsteen. We hebben te maken met een vulkanisch gesteente dat is ontstaan door uitbarstingen van ongeveer één miljoen tot vierhonderdduizend jaar geleden van de vulkaan bij het huidige Bolsenameer. We mogen niet vergeten dat het gebied in die tijd beschouwd werd als het grootste vulkanische bekken in Europa en doordrongen was van hevige vulkanische activiteit.
Deze rots was meteen de hoofdrolspeler in het dagelijks leven van het oude volk. Het is een heterogeen, brokkelig en zeer licht gesteente, dus gemakkelijk te vormen en te transporteren.
De bewoners van 2500 jaar geleden maakten van deze rots hun belangrijkste rijkdom: ze begonnen gemakkelijk de ingewanden ervan uit te graven om er woningen, schuilplaatsen voor dieren en, natuurlijk, begraafplaatsen voor het begraven van hun doden of de heilige communicatieroutes te bouwen die het onderwerp zijn van deze diepgaande studie.
De Vie Cave werden niet gebouwd langs natuurlijke afwateringskanalen, zoals het voor het ongetrainde oog lijkt, maar zijn volledig kunstmatige uitgravingen ingegeven door andere doeleinden.
De opgravingstechniek leunt zwaar op het Egyptische volk. Er werd een reeks gaten gegraven ‘in de rots, die vervolgens werden gevuld met een grote wig droog hout en ten slotte gevuld met water. Het effect van het opzwellen van het hout blies een stuk rots weg en door de operatie een oneindig aantal keren te herhalen, werden grote insnijdingen verkregen die vervolgens werden gladgestreken met pikhouwelen”….
Binnenin, aan de zijkanten van de weg, werden kanalen gebouwd om water af te voeren. Door de voortdurende passage van mensen en dieren en omdat het een gemakkelijk geërodeerde rots was, had de Via Cava voortdurend onderhoud nodig en moest hij voortdurend geëgaliseerd worden. Dit is precies de reden waarom we tegenwoordig Quarry Ways hebben die wel 25 tot 30 meter diep zijn, terwijl het in de tijd van de Etrusken misschien maar een paar meter was.
Maar wat was het doel van de Vie Cave? Zelfs vandaag de dag hebben historici nog geen eenduidige oplossing gevonden. Zeker in de Middeleeuwen werden ze gebruikt als communicatieroutes, maar ze werden ook gebruikt in de tijd
van de Etrusken? Zouden ze gewoon zijn uitgegraven om de routes tussen de centra korter te maken? Vergeet niet dat de oorspronkelijke Vie Cave niet zo hoog en diep waren. De afgravingen die we vandaag de dag zien, zijn het resultaat van verschillende overlappende perioden, die nodig waren om het loopoppervlak glad te maken en aan te passen aan de problemen van erosie van de tufsteen door het passeren van mensen en dieren (zoals in de Via Cava di San Rocco of San Giovanni). Als we goed naar de muren kijken, springen deze verschillende opgravingsperioden eruit. In het bovenste deel is de opgraving verfijnder en zijn er inscripties uit de Etruskische periode; in het middelste deel zijn inscripties uit de Middeleeuwen te vinden en in het onderste deel is de ruwere, ongeraffineerde snede te herkennen.
Wat als het, in plaats van paden, heilige paden waren? Als je goed oplet, lopen ze vaak langs de necropolis, het gebied van de Etruskische graven. Laten we bovendien niet vergeten dat religie voor de Etrusken ongetwijfeld een fundamenteel onderdeel van hun samenleving was. Wat als het, naast een route naar de begraafplaats, zelf een heilig werk was? Het grote aantal gegraveerde symbolen en inscripties kan hier het bewijs van zijn. Een ontdekking die Francesco Merlini in 1912 deed, doet de naald in de richting van deze hypothese hellen.
Een bezoek te voet of te paard met een picknick op sleeptouw wordt zeker een onvergetelijke dag.

Evenementen

De belangrijkste evenementen in Pitigliano.

Van de Torciata di San Giuseppe in maart, tot de beroemde Infiorata in juni, via het Festa del Contadino, gehouden in het eerste weekend van augustus, tot Calici di Stelle, een niet te missen evenement gewijd aan wijn en typische Pitigliano producten, en het Festa della Contea, een historische reconstructie gehouden in de tweede helft van de maand. Dan komen we bij Settembre DiVino, het beroemde festival in de tufstenen kelders, dat elk jaar duizenden bezoekers naar het dorp trekt, en we eindigen met Kerstmis in Pitigliano, met vele initiatieven en evenementen om het meest magische feest van het jaar met z’n allen te vieren.

Waar te eten

Hostaria del Ceccottino

Bij mooi weer is stoppen om te eten op dit prachtige plein al de moeite waard, naast het goede vlees voor wie houdt van een Toscaanse tagliata of Fiorentina en de uitstekende lokale kaasplankjes.

Hosteria van Pantalla

Halverwege Pitigliano en Farnese vinden we deze Hosteria waar je gerechten kunt proeven bereid door Signora Lucia met producten uit haar tuin en op smaak gebracht met de olijfolie van de familie, echte smaken en gerechten vakkundig bereid volgens de traditie.